روند خزنده ی کتمان قومی و رسالت ما

هادی صادقی

از چندی بدینسو حرکت خزنده مشکوکی از سوی حکومت پی گرفته شده که زنگ خطر و هشدار جدی را برای اقوام، گروه های اجتماعی و مخالفین سیاسی حکومت به صدا در آورده است. این برنامه ها که از ذهنیت های قوم گرایانه، اقتدار گرایانه و تمامیت خواهانه نشات می گیرند، در درون ارگ، مجالس و حلقات قبیلوی و مراکز تولید و اشاعه تفکرات قوم گرایانه در کابل و ولایات طراحی گردیده و از سوی مراجع رسمی و قانونی حکومت در جامعه یکی پس از دیگری اجرا می گردند. پروسه مصالحه یا ادغام مجدد طالبان به حکومت، طالیبانیزه ساختن فضاهای فکری و سیاسی کشور، عدم شکیبایی حکومت در برابر حرکت های سیاسی و اتهام زنی های گوناگون به مخالفین سیاسی حکومت در کشور، توجیه و حمایت از سناریوی کوچیگری و از همه مهمتر کودتای خزنده در برابر موجودیت اقوام و تاریخ کشور از نشانه های بارز این روند می باشند که یکی پس از دیگری از سوی حکومت در جامعه اجرا و یا طرح می گردند. حکومت ضمن این که تلاش می کند روند سیاسی را در مسیر باز گشت به گذشته های تاریک و تحکیم پایه های قدرت قومی خویش سوق دهد، کودتای آرام را علیه موجودیت های قومی و تاریخ فردای کشور نیز روی دست گرفته است. آنان تلاش می کند با گنجاندن و انتشار آمار های مجعول و ساختگی از موجودیت گروه های قومی، دست به کتمان قومی در کشور زند و از طریق آوردن داده های غلط در کتاب ها و جراید رسمی، تاریخ فردای کشور را نیز به نفع خود تحریف کند. گنجاندن اطلاعات غلط و آمارهای جعلی در مورد اقوام در دایرت المعارف آریانا و انتشار ارقام نادرست از نفوس واقعی ولایت بامیان، نمونه های روشن این روند مغشوش و خطرناک می باشند. متاسفانه رسانه ها، جامعه مدنی و احزاب سیاسی نیز نسبت به این روند مغشوش سکوت اختیار کرده اند. انتشار دایرت المعارف آریانا با گنجاندن دروغ های مفتزحانه از میزان نفوس واقعی اقوام و خصوصیات فرهنگی و تاریخی آنان به عنوان بزرگترین کتمان قومی و هویتی در کشور، صرفا در چند جلسات محدود و هسته های کوچک علمی و فرهنگی بازتاب پیدا کرد و رسانه های رسالتمند و آزاد هیچگاه به این برساخته خطرناک حکومت توجه نکردند. انتشار ارقام نادرست از نفوس واقعی ولایت بامیان، به عنوان کتمان آشکار صدها هزار شهروند یک ولایت، نیز به صورت بسیار کمرنگ در رسانه ها بازتاب پیدا کرد و هیچگاه به عنوان یک حرکت تکاندهنده و سازماندهی شده حکومت، جای بحث های تکراری و یکنواخت رسانه ها را نگرفت.

هرچند اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و انتقاد از حکومت از کارویژه های رسانه ها می باشند، اما دفاع از ارزش ها و تاریخ و ایستادگی در برابر جعل تاریخ و کتمان های قومی، رسالت مهمتر رسانه ها و نخبگان فکری و سیاسی جامعه ما می باشد. ما به جنجال انتشار نفوس ولایت بامیان نه به عنوان یک مساله بامیانی ها، بلکه بایست به مثابه آغاز یک حرکت مغشوش در کشور و پاسداری از موجودیت تمام شهروندان افغانستان نگاه کرد. همانگونه که انتشار جعلیاتی چون "دایرت المعارف آریانا" را باید جدی گرفت و از کنار آن غیر مسئولانه نگذشت. تمام این ساختگی ها و جعلیات برای فراهم کردن مواد یک دروغ کلان تر و تحریف دیگر بوده و همین داده ها در نوشتن تاریخ در باری علیه تاریخ و شهروندان افغانستان بکار خواهد رفت.