هادی صادقی
در حالیکه طی چندروز اخیر پس از جریانات قطر، اکتشافات مهم در روند مصالحه بوجود آمده، اما به دلیل سیاست های نادرست و نگرش های محدود تیم حاکم در امور جنگ و صلح، معادله مصالحه روز بروز پیچیده تر و اوضاع سیاسی کشور آشفته تر و نگران کننده تر می شود. سیاست های مبهم و یک جانبه گری های حکومت در روند مصالحه، سبب شده از یک سو طالبان و مخالفین مسلح دولت نسبت به موفقیت پروسه مصالحه بی اعتماد شده و از سوی دیگر تمام بازیگران داخلی و خارجی مصالحه دچار سردرگمی شود. هم اکنون اوضاع جنگ و صلح به شدت در ابهام بوده و هیچ کسی، به شمول دولت و بازیگران داخلی و خارجی روند مصالحه نمیداند که سرنوشت مصالحه چه خواهد شد و واقعا چه آینده ای در انتطار مردم افغانستان است؟ باوجود اکتشافات اخیر در روند مصالحه، هنوز هم موضع واقعی طالبان در این پروسه روشن نشده است. چندی پیش طالبان در پیامی از آمادگی خود برای مذاکرات صلح با آمریکا خبرداده و گفته بود که به شرط آزادشدن زندانیان این گروه از زندان گوانتانامو، حاضر است با آمریکائیها سرمیز مذاکره بنشیند؛ اما چندی بعد به تعقیب آن در پیامی دیگر اعلان نمودند که پذیرش مصالحه به معنی پذیرش قانون اساسی افغانستان نمی باشد. این پیام طالبان مایه نگرانی های زیادی بوده و کابوس بازگشت مجدد طالبان به قدرت و تکرار تجربه تلخ حاکمیت امارت طالبانی را نزدیک تر ساخته است. امروزه این نگرانی قوت گرفته است که نشود حکومت آقای کرزی با سیاست های مبهم و انحصارطلبانه اش در ارتباط با مصالحه، مردم افغانستان و جریان های سیاسی کشور را اغفال نموده و قدرت را به صورت کامل به برادران ناراضی اش بسپارد. یا به پیشواز مصالحه با طالبان و تروریستان، از قانون اساسی و تمامی دست آوردهای ده ساله مردم افغانستان گذشته و ارزش های طالبانی را برمردم افغانستان تحمیل کند. در حال حاضر پروسه مصالحه و روند مذاکرات، در اذهان مردم افغانستان به تصویر مبهم و تاریکی می ماندکه از زوایا و پهلوهای تاریک و ترسناک آن، صدای کیبل و امارت طالبانی به گوش می رسد.تا این جا را دولت عمدا تلاش نموده مردم افغانستان و افکار عمومی را هرچه بیشتر در انزوا و ابهام قرار داده و روند ها و برنامه های واقعی از پروسه مصالحه را با مردم شریک نسازد. اما حقیقت این است که دولت به هیچ صورتی نمیتواند مردم و جریان های سیاسی را از روندهای کلان ملی در حاشیه و ابهام نگهدارند. حکومت هرچه بیشتر به بازی اغفال و فریبش ادامه دهد، پایه های مشروعیت خود را سست نموده و تیشه بر ریشه خود می زند. دیر یا زود بازی ها و برنامه های پنهانی اش رو شده و در معرض قضاوت مردم قرار خواهد گرفت.
در حالیکه طی چندروز اخیر پس از جریانات قطر، اکتشافات مهم در روند مصالحه بوجود آمده، اما به دلیل سیاست های نادرست و نگرش های محدود تیم حاکم در امور جنگ و صلح، معادله مصالحه روز بروز پیچیده تر و اوضاع سیاسی کشور آشفته تر و نگران کننده تر می شود. سیاست های مبهم و یک جانبه گری های حکومت در روند مصالحه، سبب شده از یک سو طالبان و مخالفین مسلح دولت نسبت به موفقیت پروسه مصالحه بی اعتماد شده و از سوی دیگر تمام بازیگران داخلی و خارجی مصالحه دچار سردرگمی شود. هم اکنون اوضاع جنگ و صلح به شدت در ابهام بوده و هیچ کسی، به شمول دولت و بازیگران داخلی و خارجی روند مصالحه نمیداند که سرنوشت مصالحه چه خواهد شد و واقعا چه آینده ای در انتطار مردم افغانستان است؟ باوجود اکتشافات اخیر در روند مصالحه، هنوز هم موضع واقعی طالبان در این پروسه روشن نشده است. چندی پیش طالبان در پیامی از آمادگی خود برای مذاکرات صلح با آمریکا خبرداده و گفته بود که به شرط آزادشدن زندانیان این گروه از زندان گوانتانامو، حاضر است با آمریکائیها سرمیز مذاکره بنشیند؛ اما چندی بعد به تعقیب آن در پیامی دیگر اعلان نمودند که پذیرش مصالحه به معنی پذیرش قانون اساسی افغانستان نمی باشد. این پیام طالبان مایه نگرانی های زیادی بوده و کابوس بازگشت مجدد طالبان به قدرت و تکرار تجربه تلخ حاکمیت امارت طالبانی را نزدیک تر ساخته است. امروزه این نگرانی قوت گرفته است که نشود حکومت آقای کرزی با سیاست های مبهم و انحصارطلبانه اش در ارتباط با مصالحه، مردم افغانستان و جریان های سیاسی کشور را اغفال نموده و قدرت را به صورت کامل به برادران ناراضی اش بسپارد. یا به پیشواز مصالحه با طالبان و تروریستان، از قانون اساسی و تمامی دست آوردهای ده ساله مردم افغانستان گذشته و ارزش های طالبانی را برمردم افغانستان تحمیل کند. در حال حاضر پروسه مصالحه و روند مذاکرات، در اذهان مردم افغانستان به تصویر مبهم و تاریکی می ماندکه از زوایا و پهلوهای تاریک و ترسناک آن، صدای کیبل و امارت طالبانی به گوش می رسد.تا این جا را دولت عمدا تلاش نموده مردم افغانستان و افکار عمومی را هرچه بیشتر در انزوا و ابهام قرار داده و روند ها و برنامه های واقعی از پروسه مصالحه را با مردم شریک نسازد. اما حقیقت این است که دولت به هیچ صورتی نمیتواند مردم و جریان های سیاسی را از روندهای کلان ملی در حاشیه و ابهام نگهدارند. حکومت هرچه بیشتر به بازی اغفال و فریبش ادامه دهد، پایه های مشروعیت خود را سست نموده و تیشه بر ریشه خود می زند. دیر یا زود بازی ها و برنامه های پنهانی اش رو شده و در معرض قضاوت مردم قرار خواهد گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر