هادی صادقی
جلسه سران جبهه ملی در آلمان حکومت را نگران ساخته و در این روزها حلقه ارگ با همکاری رسانه ها و نهادهای وابسته به حکومت به شدت مشغول اتهام سازی و دسیسه چینی برای شرکت کنندگان این نشست می باشند. این جلسه که اخیرا با اشتراک سران جبهه ملی با نمایندگانی از کنگرس آمریکا و کشور آلمان در شهر برلین برگزار شده بود، در آن از نظام کنونی انتقاد شده و گفته شده است که تمرکز بیش از حد قدرت در نظام کنونی عامل اصلی ناکار آمدی، فساد و بی ثباتی سیاسی در کشور می باشد. سران جبهه ملی دیدگاه های خود در ارتباط با مصالحه را با جامعه بین المللی بیان داشته و برلزوم حضور تمامی جناح های درگیر در روند مذاکرات صلح تاکید کرده اند. جبهه ملی به عنوان بزرگترین ائتلاف اپوزیسیون دولت، خواستار نظام فدرالی بوده و پروسه مصالحه را مشروط به رهبری سازمان ملل متحد اعلان داشته است. هرچند تاکنون دولت بصورت رسمی در این مورد موضع خود را اعلان نکرده است اما رسانه ها و نهادهای وابسته به حکومت به شدت از این جلسه اظهار نگرانی کرده و شرکت کنندگان آن را متهم به "تجزیه طلبی" نموده است. دو سال مشی تمامیت خواهانه و نبود یک اپوزیسیون قوی و قدرتمند در برابر دولت، سبب گردیده که حلقه ارگ بیشتر با منش دیکتاتورانه خو بگیرد و نتواند نظریات و دیدگاه های رسمی اپوزیسیون و جناح های سیاسی کشور را بر تابد. دولت فکر می کند که تنها مرجع تصمیم گیری و تعیین روند ها و برنامه های کشور بوده و کسی جز حلقه ارگ، صلاحیت تعیین روند ها و برنامه های کلان ملی را ندارند. اساسا نگرانی اصلی دولت نه از نظام صدارتی و فدرالی، که از ناحیه ابراز وجود یک اپوزیسیون قوی و مصمم در برابر دولت بوده که پس از این در برابر خودسری ها و تمامیت خواهی های دولت ایستادگی نموده و به عنوان یک طرف جدی و کلیدی در تحولات افغانستان عمل خواهند کرد. وگرنه نظام صدارتی و فدرالی، هیچگونه جای نگرانی نداشته، بلکه تجربه موفق یک نظام کارآمد در جهان و متناسب با ساختار های اجتماعی افغانستان می باشد. نظامی که مورد قبول اکثریت مردم افغانستان بوده و بیشتر تحلیلگران و کارشناسان، آن را به مثابه راهکار عبور از بحران و ثبات سیاسی در افغانستان ارائه می دهند. حقیقت این است که دولت نمیتواند برای همیشه خودسر و تمامیت خواه باقی بماند و تکتازانه برنامه ها و پلان های حلقه مشخص را بر مردم افغانستان تحمیل کند. از سوی دیگر حلقه برسر اقتدار برای همیشه نیست، بلکه با روند های دموکراتیک و براساس زمانبندی های قانونی، مردم نظام های تازه ای انتخاب می کنند و به نظام های ناکار آمد و فاسد ادامه نخواهند داد. بنابراین بهتر است دولت ظرفیت پذیرش دموکراتیک اپوزیسیون را در خود ایجاد کرده و فکر تصاحب دایمی قدرت و مرجع انحصاری تصمیم گیری ها را از ذهن خود بدور کند.
جلسه سران جبهه ملی در آلمان حکومت را نگران ساخته و در این روزها حلقه ارگ با همکاری رسانه ها و نهادهای وابسته به حکومت به شدت مشغول اتهام سازی و دسیسه چینی برای شرکت کنندگان این نشست می باشند. این جلسه که اخیرا با اشتراک سران جبهه ملی با نمایندگانی از کنگرس آمریکا و کشور آلمان در شهر برلین برگزار شده بود، در آن از نظام کنونی انتقاد شده و گفته شده است که تمرکز بیش از حد قدرت در نظام کنونی عامل اصلی ناکار آمدی، فساد و بی ثباتی سیاسی در کشور می باشد. سران جبهه ملی دیدگاه های خود در ارتباط با مصالحه را با جامعه بین المللی بیان داشته و برلزوم حضور تمامی جناح های درگیر در روند مذاکرات صلح تاکید کرده اند. جبهه ملی به عنوان بزرگترین ائتلاف اپوزیسیون دولت، خواستار نظام فدرالی بوده و پروسه مصالحه را مشروط به رهبری سازمان ملل متحد اعلان داشته است. هرچند تاکنون دولت بصورت رسمی در این مورد موضع خود را اعلان نکرده است اما رسانه ها و نهادهای وابسته به حکومت به شدت از این جلسه اظهار نگرانی کرده و شرکت کنندگان آن را متهم به "تجزیه طلبی" نموده است. دو سال مشی تمامیت خواهانه و نبود یک اپوزیسیون قوی و قدرتمند در برابر دولت، سبب گردیده که حلقه ارگ بیشتر با منش دیکتاتورانه خو بگیرد و نتواند نظریات و دیدگاه های رسمی اپوزیسیون و جناح های سیاسی کشور را بر تابد. دولت فکر می کند که تنها مرجع تصمیم گیری و تعیین روند ها و برنامه های کشور بوده و کسی جز حلقه ارگ، صلاحیت تعیین روند ها و برنامه های کلان ملی را ندارند. اساسا نگرانی اصلی دولت نه از نظام صدارتی و فدرالی، که از ناحیه ابراز وجود یک اپوزیسیون قوی و مصمم در برابر دولت بوده که پس از این در برابر خودسری ها و تمامیت خواهی های دولت ایستادگی نموده و به عنوان یک طرف جدی و کلیدی در تحولات افغانستان عمل خواهند کرد. وگرنه نظام صدارتی و فدرالی، هیچگونه جای نگرانی نداشته، بلکه تجربه موفق یک نظام کارآمد در جهان و متناسب با ساختار های اجتماعی افغانستان می باشد. نظامی که مورد قبول اکثریت مردم افغانستان بوده و بیشتر تحلیلگران و کارشناسان، آن را به مثابه راهکار عبور از بحران و ثبات سیاسی در افغانستان ارائه می دهند. حقیقت این است که دولت نمیتواند برای همیشه خودسر و تمامیت خواه باقی بماند و تکتازانه برنامه ها و پلان های حلقه مشخص را بر مردم افغانستان تحمیل کند. از سوی دیگر حلقه برسر اقتدار برای همیشه نیست، بلکه با روند های دموکراتیک و براساس زمانبندی های قانونی، مردم نظام های تازه ای انتخاب می کنند و به نظام های ناکار آمد و فاسد ادامه نخواهند داد. بنابراین بهتر است دولت ظرفیت پذیرش دموکراتیک اپوزیسیون را در خود ایجاد کرده و فکر تصاحب دایمی قدرت و مرجع انحصاری تصمیم گیری ها را از ذهن خود بدور کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر