هادی صادقی
اکنون افغانستان در رده پانزده کشور
متحدان اصلی خارج از ناتو ایالات متحده آمریکا قرار گرفت؛ عنوانی که به خودی خود،
حتی بدون در نظرداشت جلوه های عینی و برآیندهای عملی آن، هم فرصت است و هم تهدید.
در نظام کنونی سیاست بین الملل، میزان تعاملات و مراودات با قدرت های بزرگ جهان،
قدرت ملی کشور ها را افزایش داده و چگونگی منزلت بین المللی کشورها ارتباط مستقیم
با گسترده تعاملات و همکاری های آن با قدرت های بزرگ جهان دارد. به هر میزانی که
یک کشور دارای تعاملات و مراودات گسترده با قدرت های عمده جهان باشد، از فرصت
مانور و چانه زنی بیشتری در سیاست بین الملل برخوردار می گردد.
این امر برای کشورهای جهان سومی که
دارای اقتصاد و سیاست وابسته است از اهمیت و حساسیت بیشتری برخوردار می باشد.
داشتن رابطه استراتژیک یک کشور ضعیف با قدرت های بزرگ جهان دارای مزایای زیاد می
باشد. از نظر سیاسی در عرصه خارجی، منزلت بین المللی آنان را در معادلات منطقه ای
بالا برده و در برابر تهدیدات و چالش های سیاسی و امنیتی منطقه مورد حمایت قرار می
دهد. در عرصه داخلی نظام سیاسی این کشور ها با حمایت قدرت های بزرگ از ثبات برخوردار
گردیده و در امر حکومت داری، انکشاف و تامین اقتدار و حاکمیت خویش مورد حمایت مالی
و سیاسی قدرت های بزرگ قرار می گیرد.
از نظر اقتصادی و صنعتی نیز در صورت
وجود پتانسیل های لازم، فرصت های اقتصادی برای کشورهای ضعیف خلق گردیده و ظرفیت ها
و ذخایر معدنی آنان با حمایت تکنولوژیکی و صنعتی پارتنر های بزرگ شان مورد بهره
برداری قرار می گیرد. ذخایر و ظرفیت های معدنی و طبیعی ای که این کشورها خود عاجز
از بهره برداری آن می باشند، با حمایت تکنولوژیکی و اقتصادی قدرت های بزرگ که با
آن ها وارد اتحاد می باشند، استخراج گردیده و بدین ترتیب کشورهای ضعیف و فرومانده
در مسیر الگوی توسعه برون زا یا وابسته وارد می شوند.
ایالات متحده آمریکا به عنوان
بزرگترین قدرت سه بعدی جهان از بیشترین تعاملات و مراودات بین المللی برخوردار می
باشد. این کشور در چندین ائتلاف سیاسی و نظامی شامل بوده و با کشورهای مختلف جهان
دارای روابط استراتژیک می باشد. از جمله پانزده کشور در نقاط مختلف جهان، لقب
متحدان اصلی این کشور در خارج از ناتو را دارا بوده و با آن ها دارای سطح بلند
همکاری های اقتصادی، سیاسی و نظامی می باشند. دقیقا همین روابط و همکاری ها،
ایالات متحده را در حفظ نظام تک قطبی جهان و موقعیت این کشور در راس هرم نظام سیاست
جهانی کمک می کند.
هریک از این کشور ها بدلایل موقعیت
استراتژیک شان در جیوپولیتیک منطقه، یا جایگاه اقتصادی و موقعیت مهم آنان در مسیر
انتقال انرژی و یاهم بخاطر وجود پایگاه های نظامی ایالات متحده و موقعیت حساس آن
ها در رقابت های سیاسی و نظامی در سیاست بین الملل انتخاب می گردد. بدین ترتیب
هریک از این کشورها که ایالات متحده با آن ها وارد همکاری های استراتژیک و یا
اتحاد و ائتلاف می باشند، برای این کشور از اهمیت فوق العاده برخوردار بوده و برای
حفظ وضع موجود ناگزیر از اتحاد و همکاری با آنها می باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر